انفاق مال

ایا چیزی هست که تو #مالک آن باشی؟ اگر گمان می کنی آنچه داری، تو مالک واقعی اش هستی، اشتباه بزرگی کرده ای، و اگر می دانی آنچه داری، مالک واقعی آن نیستی، چرا از آن نمی بخشی؟ و حق #خدا و مردم را نمی پردازی تا از وبال و گرفتاری آن روزی که مال و فرزندان به حال کسی نفعی ندارند ـ و جز برای کسی که با قلب سلیم به پیشگاه خدا رفته ـ در امان باشی؟

#پیامبر عالیقدر اسلام در مقام مقایسه میان فقر و غنا و اینکه کدام یک برای سعادت #انسان بهتر است، می فرماید: «#تهیدستی از #ثروت بهتر است، مگر ثروت ثروتمندی که از مال خود، #قرض اشخاص پریشان حال و مقروض را ادا کند و آنان را از زیر بار قرض و فشار زندگی نجات دهد و به مسلمانان بی بضاعت و گرفتار کمک کند». قطعاً آنچه بر پایه محکمی استوار نباشد، دوام نخواهد آورد، فرو خواهد ریخت و درهم خواهد شکست. از این رو، انفاق و #بخشش و بالاتر از آن ایثار، به زیر بناهای محکمی نیازمند هستند. مادام که این پایه ها استوار نباشند، انفاق شکل نخواهد گرفت و رشد نخواهد کرد. بنابراین درمورد انفاق باید از ارزش، انگیزه، اندازه، شکل و روش، مصرف ها، مانع ها، وسعت و گستردگی آن گفتگو و بحث شود.
فواید #انفاق
انفاق، مانع هلاکت اجتماع است. (بقره/195)
سبب زیادی مال می شود. (بقره/261)
سبب جایگزینی مال می شود.(سباء/39)
روح فداکاری در انسان ایجاد می کند. (بقره/272)
باعث آمرزش گناهان و فزونی مال است. (بقره/268)
خداوند به انفاق انسان ها آگاه است. (آل عمران/92)
آنچه در راه خداوند انفاق شده، پس داده می شود. (انفال/60)
باعث تقرّب به خداوند است. (توبه/99)
انفاق نزد پروردگار ثبت می شود. (توبه/121)
نفس را تزکیه می کند. (توبه/103)
منبع سایت
http://www.hawzah.net
عکس از
@m.hajiani

نوروز روز انتظار شیعیان

دنیا بر پایه آرزو است(نباید به آن دل بست)

• 
  

• انسان به حسب فطرت و طبیعتی که در وجود وی نهاده شده در جستجوی کمال مطلق است و آرزوی رسیدن به کمال را دارد، از این رو نمی توان انسانی را تصور کرد که امید و آرزو نداشته باشد. آرزو رحمتی از جانب خداوند و موتور اصلی زندگی بشر در  زندگی روزمره اوست.
  پیامبر گرامی اسلام می فرماید: « الْأَمَلُ رَحْمَةٌ لِأُمَّتِی وَ لَوْ لَا الْأَمَلُ مَا رَضَعَتْ وَالِدَةٌ وَلَدَهَا وَ لَا غَرَسَ غَارِسٌ شَجَرا امید و آرزو، برای امت من رحمت است و اگر امید و آروز نبود هیچ مادری فرزندش را شیر نمی‌داد و هیچ باغبانی نهالی نمی‌کاشت»
  معمولاً امید و آرزو، در فرهنگ فارسی، در کنار یکدیگر به کار می روند، اما در زبان عربی به صورت جداگانه با عنوان های (رجا) و (اَمَل) استعمال می شوند. بنابراین برای پی بردن به دیدگاه اسلام دراین باره باید این دو کلیدواژه را مورد بررسی قرار داد.
  در نگاه قرآن
  در جهان بینی الهی، آرزوها در خدمت بشر برای رسیدن به کمال انسانی می باشند و اراده خداوند علت اصلی رسیدن به آرزوهاست ولی در جهان بینی مادی، بشر در خدمت آرزوها و هواهای نفسانی خویش است.
  با توجه به این مطلب آرزوها در قرآن به دو گروه تقسیم می شوند: آرزوهای خوب و پسندیده که مربوط به کسانی است که زندگی خود را بر پایه جهان بینی الهی بنا نهاده اند وآرزوهای ناپسند که مربوط به افرادی است که جهان بینی مادی را پذیرفته اند.
  آرزوهای خوب و پسندیده
  امید و آرزوی پسندیده‌، دل بستن به آینده‌ای است که دسترسی به آن معقول است و با تلاش می‌توان به آن رسیده و این یک امر فطری است.
  در این صورت بدون شک‌، امید و آرزو عامل حرکت چرخ‌های زندگی انسان‌ها است‌ که حتی اگر یک روز از دل‌های مردم برداشته شود نظام زندگی به هم می‌ریزد و کمتر کسی دلیلی برای فعالیت و تلاش خود پیدا می‌کند.
  قرآن کریم در این زمینه می فرماید: « فَمَن کَانَ یَرْ‌جُو لِقَاءَ رَ‌بِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا یُشْرِ‌کْ بِعِبَادَةِ رَ‌بِّهِ أَحَدًا [کهف/۱۱۰] هر کس به لقاى پروردگار خود امید دارد باید به کار شایسته بپردازد، و هیچ کس را در پرستش پروردگارش شریک نسازد.»
  آرزوهای پسندیده شاخص‌هایی دارد مثل واقعی بودن‌، قابل تحقق بودن‌، عاقلانه و منطقی بودن‌، مشروع بودن‌، در بردارنده سعادت و کمال نهایی انسان بودن.
  آرزوهای ناپسند
  آرزوهای ناپسند به دل‌بستگی‌هایی گفته می‌شود که بیشتر ذهنی‌، غیرمعقول‌، کودکانه و دسترسی به آن‌ها بسیار بعید است.‌
  آرزو اگر از حد بگذرد و به صورت آرزوی دور و دراز درآید، بدترین عامل انحراف و بدبختی است‌ و درست همانند آب باران است که اگر از حد گذشت مایه غرق شدن و نابودی خواهد شد.
  

این آرزوی کشنده همان است که قرآن کریم می‌فرماید:« رُبَمَا یوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ کَانُوا مُسْلِمِینَ * ذَرْهُمْ یأْکُلُوا وَیتَمَتَّعُوا وَیلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ یعْلَمُونَ [حجر/۲و۳] چه بسا کسانى که کافر شدند آرزو کنند که کاش مسلمان بودند*بگذارشان تا بخورند و برخوردار شوند و آرزو[ها] سرگرمشان کند، پس به زودى خواهند دانست.»
شاخص‌های آرزوهای ناپسند درست ضد شاخص‌های آرزوهای پسندیده است‌. بعلاوه اینکه آرزوهای ناپسند آثاری همچون غفلت از یاد خدا، بازداشتن از حقایق‌، فراموشی از مرگ و قیامت‌، به بطالت گذراندن عمر، اضطراب و تشویش خاطر دارد.
 در نگاه روایات
عمده روایاتی که درباره آرزو وارد شده از آن منع کرده اند، اما زمانی که همه روایات در کنار هم قرار گرفته و بررسی می شوند نکته ای زیبا بدست می آید که نشانگر دیدگاه واقع گرایانه اسلام در این زمینه است.
آنچه در اسلام مورد نکوهش واقع شده «طول امل» یعنی آرزوهای غیر معقول و غیرمنطقی و دور از دسترس است که معمولا جز غم و غصه و حسرت و غلطیدن به ورطه گمراهی و دور شدن از حدود شرع و چارچوب دین ثمری ندارد.
برخی از روایاتی که از طول امل نهی کرده و به بعضی از آثار آن اشاره کرده است عبارتند از:
حضرت علی علیه‌السلام فرمودند: « من بر شما از دو چیز می‌ترسم؛ پیروی هوس، و آرزوی دراز، ‏زیرا پیروی از هوس شما را از حق باز می‌دارد و آرزوی دراز باعث فراموشی آخرت ‏می‌شود.»
آن حضرت در کلام نورانی دیگری می فرماید:« کسی که آرزو را دراز گرداند، رفتار خود را ضایع و بد ساخته ‏است.‏»
و نیز مولای متقیان در کلام گهر بار دیگری فرمود:« آرزوهای دراز عقل انسان را می برد و وعده آخرت را دروغ می شمرد و انسان را به غفلت وامی دارد و سرانجام آن، حسرت و ندامت است»
نتیجه
با توجه به آیات و روایاتی که در این زمینه مطرح شد اسلام نه تنها با امید و آرزو مخالف نیست؛ بلکه همواره پیروان خود را به داشتن امید و آرزوهای خوب و پسندیده در زندگی تشویق می کند.
 اما آنچه روایات گوناگون ما را از آن نهی کرده اند، داشتن آرزوی طولانی است؛ یعنی آرزوهایی که متناسب با میزان توانایی و استعداد و در محدوده قدرت و حتی عمر کوتاه ما نمی باشد.